“Ik heb iets naars meegemaakt waar ik liever niet aan terugdenk”.
Heb je iets vervelends meegemaakt? Voel je je naar, of raak je zelfs in paniek, als je aan de situatie terugdenkt? Ben je bang dat iets nog een keer gebeurt en ga je daardoor dingen uit de weg? Heb je buikpijn of nachtmerries, ben je verdrietig en snel boos? Het zou kunnen dat je een trauma hebt, ook wel een Posttraumatische Stressstoornis (PTSS) genoemd.
Hoe ontstaat een trauma?
Een trauma kan ontstaan wanneer iemand één of meerdere schokkende gebeurtenissen meemaakt. Het kan zijn dat je het zelf meemaakt of dat je erbij was toen er iets ergs gebeurde. Er kan één keer iets ergs zijn gebeurd, bijvoorbeeld een auto-ongeluk. Of iets is vaker gebeurd en kan opnieuw gebeuren, bijvoorbeeld (seksuele) mishandeling of geweld in het gezin. Het kan zijn dat je direct na de gebeurtenis last hebt van het nare gevoel, maar het kan ook zijn dat je het later merkt. De vervelende gedachten blijven maar door je hoofd spoken, terwijl je dit juist niet wil. Iedereen maakt wel eens iets vervelends mee, maar als je dit geen plekje kunt geven kan dat heel lastig zijn.
Voorbeelden van een traumatische gebeurtenis zijn:
- Je bent betrokken geweest bij een ongeluk of ramp.
- Er is iemand in je omgeving overleden.
- Je bent mishandeld of hebt ergens geweld gezien.
- Je bent gepest.
Waar je last van kan hebben bij een trauma:
- In je gedachten beleef je de gebeurtenis steeds opnieuw, ook als je dat niet wil.
- Je wil niet aan de gebeurtenis herinnerd worden. Je loopt bijvoorbeeld om, zodat je niet op een bepaalde plek hoeft te komen.
- Je kan moeilijk in slaap komen of hebt nare dromen.
- Je kunt je niet goed concentreren.
- Je bent verdrietig.
- Je hebt buik- en/of hoofdpijn.
- Je hebt een rotgevoel en nare gedachten.
- Je bent schrikachtig en houdt alles goed in de gaten.
- Het kan zijn dat jij iets hebt meegemaakt dat hier niet tussenstaat. Wij luisteren graag naar wat jou is overkomen om met je mee te denken hoe het beter met je kan gaan.
Hoe helpen wij jou?
Allereerst onderzoeken we met jou en je ouders waar jouw klachten vandaan komen en of er inderdaad sprake is van een trauma. We proberen het trauma zou goed mogelijk te begrijpen. Dit noemen we de onderzoeksfase. Deze bestaat onder andere uit gesprekken met jou en/of je ouders, het maken van opdrachten en invullen van vragenlijsten. Dit doe je samen met een psycholoog.
Als we begrijpen wat jouw dwarszit en hoeveel last jij hebt van het trauma, starten we de behandeling. Dit noemen we de behandelfase. In overleg met elkaar besluiten we welke behandeling het beste bij jou past. Een trauma is goed te behandelen. Er is dus iets te doen aan jouw nare gevoelens en gedachten. We leren je meer ontspannen te kijken naar de vervelende gebeurtenis. Hierdoor krijgt het langzaamaan een plekje. De gebeurtenis kan je nog weleens een rotgevoel geven, maar jij weet nu beter hoe hiermee om te gaan. Dit stelt je gerust en geeft een fijner gevoel. Je hoeft het niet alleen te doen. Ook anderen uit jouw omgeving geven wij uitleg hoe zij er het beste voor jou kunnen zijn.
Met elkaar bespreken we wie bij de behandeling betrokken zullen zijn. Soms is het zo dat hulp geboden wordt aan iedereen die bij jouw gezin hoort. Bij kinderen onder de 16 jaar zijn dit in ieder geval je ouders.
